door Lisette Erdtsieck
Ik heb wel eens iemand horen zeggen ‘Yoga? Dat is iets voor in de herfst en-wintermaanden, net als zitten bij een haardvuurtje, dat gevoel, maar in de zomer hoeft het van mij niet zo nodig.’ Natuurlijk deel ik deze mening niet, als het buiten warm is en de dagen lang zijn is yoga net zo fijn, maar we gaan wel weer naar die periode toe, stapsgewijs de herfst tegemoet, de iets koudere en nattere dagen (hoewel?) die misschien net iets meer die behoefte aan ontspanning oproepen. En een beroep doen op ons vermogen om te ‘aarden’.
Al markeert de maand september niet precies het midden van het jaar, toch voelt deze wel als de overgang naar de tweede helft van de kalender: nieuwe schoolklassen, de start van opleidingen, mailings over het nieuwe culturele seizoen, sportclubs die openen na een zomerstop, en al zou je daar zelf niet zo gek veel mee te maken hebben, dan merk je het wel op straat. Na een – trouwens niet voor iedereen bestaande – pauze of een iets langzamer tempo in de warmste maanden van het jaar, is er nu dat Nieuwe Begin dat je met frisse energie tegemoet wilt treden.
Althans…soms kan die overgang naar de donkere maanden – ik heb de eerste pepernoten al in het schap zien liggen – ook wat minder frisse en enthousiaste gevoelens losmaken.
Stevig geaard staan is nooit verkeerd en kan ook dan helpen. In de rijkdom van yoga asana’s nemen staande houdingen dan ook een belangrijke plek in. Denk maar aan Tadasana, de basishouding voor alle staande posities en het is ook niets meer, maar ook niets minder, dan staan. Met de armen langs het lichaam, blik op de horizon. Vertrekpunt voor bijvoorbeeld de verschillende krijgers, voor de boom, de adelaar, voor de driehoeken. Contact maken met de voeten en voelen dat ze stevig kunnen staan, in welke knoop of kronkel de rest van het lichaam ook geplaatst wordt.
Als je op straat om je heen kijkt zie je dat mensen zelden ‘gewoon recht’ staan, want zo gewoon is het dus niet. Op de mat kunnen we oefenen met staan in neutraal, net als een auto in z’n vrij, om vanuit daar onze bewegingen te starten. Hoe vertalen we ‘neutraal’ naar het lichaam?
* Onze voeten staan op heupbreedte
* Met het lichaamsgewicht gelijk verdeeld over twee benen
* Ons bekken is niet gekanteld
* En de zwevende ribben zijn met de buik verbonden
* Onze wervelkolom is lang met lichte natuurlijke holling in nek en onderrug
* Met schouderbladen die ontspannen in de rug hangen
* De armen ontspannen langs het lichaam
* En ons hoofd dragen we met een voor en een achterkant.
In Critical Alignment terminologie: als de onderrug in een gestrekte stand staat, kan het lichaamsgewicht via de lendenwervels en het sacrum naar de benen door worden gegeven, evenals een neutrale stand van de nek het gewicht van het hoofd door kan geven aan de bovenrug. Zo ontstaat er doorgifte van beweging. Spanning kan dan van ons afglijden, omdat die afvoer nergens wordt geblokkeerd, en we de spanning niet ergens opslaan. Het kan, hup, weg, de aarde in.
We staan. Op de grond, we aarden, we hebben aandacht voor wat er is, we staan stevig waardoor ons lichaam zich licht en zonder te veel moeite kan oprichten en voortbewegen. Dat is de intentie: vrijheid ervaren zonder de grond te verliezen.
Geef een reactie