Op een gegeven moment besloot ik naast yoga ook een vorm van krachttraining te doen.
Het gegeven dat vanaf het dertigste levensjaar beetje bij beetje onze spiermassa afneemt, drong tegen mijn vijftigste pas goed tot me door… Yoga had (heeft) me ongelooflijk veel te bieden en ik raak er maar niet op uitgekeken, maar ik wilde meer met spierkracht en conditie spelen. Wat ik niet wilde was in een sportschool aan de apparaten, want dat had ik ‘ooit’ een aantal uitgeprobeerd en elke keer was ik ermee gestopt. Omdat ik het saai vond. Zo kwam ik terecht in een groepsles waarin kettlebells, elastieken, stootkussens, ballen en lichaamsgewicht ingezet werden voor meer gluteus, biceps en triceps.

Hoe ik begon? Toch wel met grote weerstand! Ik had al mijn ‘Critical Alignment Yoga Principes’ veilig in mijn binnenzak meegenomen de zaal in en ik kon ze elk moment tevoorschijn toveren als ik weerstand voelde tegen een bepaalde beweging. (nog steeds trouwens) ‘Deze beweging doen wij (yogi’s) anders, doen wij niet, ik ben hier het type niet voor, waarom zou ik dit in godsnaam eigenlijk doen?’ De gedachten begonnen hun munitie af te vuren op het onbekende. Tegelijkertijd merkte ik dat ik de diversiteit aan oefeningen in de lessen en het experimenteren op dit voor mij onbekende terrein, onwijs leuk vond. En het vurige karakter ervan ook wel lekker… Bovendien werd ik inderdaad sterker.

Kracht. Kracht kun je definiëren als het vermogen van je lichaam om met (uitwendige) weerstand om te gaan. Die weerstand is bijvoorbeeld de zwaartekracht die op ons inwerkt, ons eigen lichaamsgewicht dat we meedragen in bewegingen, of het gewicht van iets, een object bijvoorbeeld,  dat we willen verplaatsen. In elk geval ligt daar een prachtig spierstelsel aan ten grondslag en is het de bewegingsruimte en het vermogen in deze spieren, in samentrekken dan wel verlengen, die ons in beweging brengen ten opzichte van die weerstand.

Middenlijnskracht. Met Critical Alignment Yoga proberen we grotendeels te bewegen vanuit onze middenlijnskracht, en ons lichaam zodanig uit te lijnen dat de houdingsspieren worden aangesproken. Dit dieperliggende spierkorset kan – anders dan bewegingsspieren – langere tijd worden geactiveerd zonder dat het lichaam stijf wordt. Zij zijn onder andere heel geschikt voor het coördineren van langdurige statische belasting, bijvoorbeeld als we lang achter een computer zitten maar ook als we yogaoefeningen doen. Soms, als de grotere spieren niet kunnen ontspannen en op ‘aan’ blijven, krijgen deze kleinere houdingsspieren niet de kans hun werk te doen en kwijnen ze een beetje weg…

Bewegingsspieren. De bewegingsspieren liggen in vele lagen in ons lichaam verspreid en kunnen gedurende relatief korte tijd worden aangespannen waarna ze weer moeten kunnen ontspannen (hallo yoga!).  Deze spieren komen in een krachttraining of workout uitgebreid aan bod, in isometrische contractie bijvoorbeeld waarbij de betreffende spiergroep niet in lengte verandert, in explosieve variaties (conditie), of met oefeningen waarbij je lichaam moet ploeteren om in beweging te komen, snel of langzamer, kort of langer durend. Ook kun je bepaalde houdingen die ook in yogalessen aan bod komen, wat denk je bijvoorbeeld van een handstand of een plank of een ‘held’, goed integreren in een training.

Dus waarom geen combinatie maken van the best of both worlds? Om na het vuur van actie en de wilskracht van de bewegingsspieren, te kalmeren en te ontspannen via de zwaartekracht, en zo de houdingsspieren de kans te geven om ons te ondersteunen?