Critical Alignment Yoga staat erom bekend dat in de lessen gebruik wordt gemaakt van hulpmiddelen. De bekendste daarvan is de rubberen strip waarmee je – kort gezegd – in verschillende vormen je bovenrug kunt ontspannen. De strip kan beweging brengen op plekken waar je met je handen niet bij komt, de locaties in je lichaam die je niet kunt zien en vaak ook niet voelt. Verder zijn er de rolletjes, riemen, blokken, hoofdstandbanken en de houten boog.

Met ons verstand en wat uitleg zullen we begrijpen wat zo’n hulpmiddel voor ons kan betekenen. Maar het gevoel dat we erbij krijgen kan heel anders zijn… Misschien herken je het moment dat je de ruimte binnenkomt en ziet dat er een hoofdstandbankje klaar staat, of de boog, en dat er onmiddellijk een afweerreactie naar boven komt ‘nee he, daar heb ik nou niet zo zin in’, of ‘vandaag maar even niet’? Het kan natuurlijk ook positieve gedachten en gevoelens geven ‘joepie (als dat te overdreven is volstaat ‘fijn!’ ook) we gaan de rug strekken’ of ‘zin om los te komen van de grond en ondersteboven te staan’! Kortom, die tool, het object, maakt een gevoel bij je los.

Laat ik bij het gevoel van weerstand blijven omdat dit ons het meest zal hinderen om van de hulpmiddelen te profiteren. Zodra je je beseft wat je brein doet, namelijk een mogelijkheid afsluiten door dit soort denken dat zich weer vertaalt naar gevoelens van afweer, kun je een stapje terug. Je ziet het object voor je, zeg, je ziet die prachtig gemaakte houten boog. Wat is het? Een boog. Wat kun je ermee? Van alles (daar zullen we in de lessen mee experimenteren). Goed, vervolgens ga je er overheen liggen en opeens ontstaat dat gevoel van onrust of ongemak. Het is nogal wat zo’n hard ding onder je, je wordt uit elkaar getrokken! Je zou draaierig kunnen worden, je nek zeurt, je ribben ook, je onderrug vindt het niet leuk dit. Kortom, opeens is het object veranderd van een houten boogje naar een martelwerktuig.

Dat is gek, toch? Eigenlijk is er nog altijd datzelfde ding, een tool, een hulpmiddel, maar in jouw waarneming is er iets totaal anders ontstaan. Iets dat tegen je is en je wilt ervan weg of gaat ervan af. En in sommige gevallen is dat een goede beslissing. Dan blijven spanning of stress of pijnlijke sensaties aanhouden. Dan is het teveel en niet mogelijk om te ontspannen. Prima beslissing om terug te komen! Soms is er wel de opening om te blijven en zien wat er nu precies gebeurt. Er is ongemak, zeker, maar is dat leidend (en wordt het lijdend)? Of kan ik terughalen dat ik op een houten boogje lig dat ervoor dient om mijn rug op plekken in beweging te brengen waar ik anders, zonder dit hulpmiddel, niet naartoe zou kunnen? Dat het boogje me eigenlijk iets laat zien… Dat het me iets geeft! Boogje = cadeautje?

En ook nog dit: in beide gevallen, of je nu blijft in de houding of terugkomt, ben je er ‘open voor de ervaring’ in gegaan. En dat elke keer opnieuw te oefenen, op het moment dat je je mat betreedt al, zonder afwijzing met nieuwsgierigheid.

Laat tools hulpmiddelen blijven en laat ze je dienen!