Door Lisette Erdtsieck

 

Toen ik mijn eerste yogaopleiding deed, leerde ik over een aantal yoga principes die in elke oefening en in elke practice (het geheel aan oefeningen dat je op een bepaald moment doet, in een les of anderszins) aan bod mochten komen. Zo was er bijvoorbeeld de aandacht voor de adem, om te kijken zonder oordeel, en ook was er de ‘intentie’ die je voorafgaande aan een oefening voor jezelf kon verwoorden of visualiseren en die je meenam de oefening in. Dat wil zeggen dat het beide kanten op werkte: je nam dat waar je heen wilde mee de oefening in, maar dat waar je heen wilde nam jou zo ook mee de oefening in! Is dit nog te volgen?
Zo kon je bijvoorbeeld een Paschimottanasana houding, dat is de zittende vooroverbuiging met de benen lang voor je uit liggend, eerst voor je zien en vervolgens je lichaam als het ware naar dat beeld toe laten bewegen. De indruk die het beeld in de hersenen creëert zo sterk maken dat je lichaam ernaartoe wil. Het heeft dus alles te maken met aandacht.

Heel wat jaren later vroeg Critical Alignment grondlegger en leraar Gert van Leeuwen een keer aan ons, zijn leerlingen: wat wil je uit deze les halen? Waarom kom je eigenlijk? Waarom doe je yoga? Hiermee kreeg de intentie-vraag een breder kader.
Iedereen was stil. Dit hadden we niet verwacht. Langzaamaan volgde antwoorden als ‘ontspanning’, ‘rust’, ‘souplesse’, en ‘omdat het goed voor me is’. De volgende vraag was natuurlijk ‘waarom is het dan goed voor je?’, en ‘wat betekent rust? want misschien kun je net zo goed in het bos gaan wandelen of slapen.’  Hij nam geen genoegen met antwoorden die zo vanzelfsprekend waren. Een beetje irritant was het wel. Hij daagde uit om verder te denken dan het eerste wat in je opkomt. Niet dat dat niet goed of niet waar was, maar er lag misschien nog iets onder. Iets waardoor we ook iets over onszelf zouden leren.

Misschien is dit iets om deze zomer eens bij stil te staan: waarom doe ik de dingen die ik doe? De uitdaging is om niet met de eerste de beste gedachte tevreden te zijn! Neem je tijd en laat associaties de vrije loop. Je kunt ze opschrijven, of tijdens een wandeling uitpluizen, je kunt je door iemand laten bevragen (iemand die bereid is op een open manier door te vragen).
Je kunt het natuurlijk ook specifieker op yoga betrekken: waarom ga ik eigenlijk wekelijks naar yogales? Wat brengt het me? Of,, wat wil ik er graag uithalen? Maar ook, ik blijf deze houding lastig vinden, hoe kan ik daarmee omgaan? Of, mijn intentie is om in een groep bij mijn eigen proces van oefenen blijven.
En neem deze hersenspinsels serieus en vervolgens mee naar de les, kijk wat het je brengt! Jouw antwoorden kun je als je intentie beschouwen. Misschien ‘trekken’ ze je de richting op waar je naartoe wilt, in welke houding dan ook, of leren ze je iets over het proces… In elk geval: veel plezier!